شب شعره توی ذهنم
با حروف تازه تازه
شب انتخاب واژه
که ترانمو بسازه
مثل پروانه زدم پر
میون باغ الفبا
یک به یک دوره کردم
از الف تا همزه و یا
بین حرفای صدادار
داد زد آی کلاهدار
منو بردار با ی و ر
بنویس دوباره از یار
ای یار ای یار
ای یار ای یار
اما من یاری نداشتم
با کسی کاری نداشتم
یار و با سه تا حروفش
یه گوشه ای کنار گذاشتم
باز دوباره تو کتابا
سر گذاشتم پی حرفا
گشتم و گشتم و دیدم
باز دوباره حرفی از آ
الف و ی و ر و آ
الف و ی و ر و آ
اگه با نون جور میومد
واسه من قشنگترین اسم
توی شعرم درمیومد
از دل خانه ی ویران
از ته سفره ی بی نان
نونی ورداشتم و دیدم
نام شعرم شده ایران
ایران ایران
ایران ایران