فرودین
ابری

آسمان اَبریست از آفاق چشمانم بپرس
اَبر بارانیست از اشک چو بارانم بپرس
تخته ی دل در کف امواج غم خواهد شکست
نکته را از سینه ی سرشار طوفانم بپرس

پرده در پرده همه خنیاگر عشق توام
شور و شوقم را از آوازی که میخوانم بپرس
در تب عشق تو می سوزد چراغ هستی ام
سوزشم را اینک از شعر سوزانم بپرس